Amesiella philippinensis

(Ames) Garay 1972
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Vandeae
Podplemię: Aeridinae

 

Foto: © Syu Tyu Sen. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Amesiella philippinensis

Synonim: Angraecum philippinense.

Występowanie:

Filipiny. Rośnie epifitycznie w górach w stosunkowo gęstych lasach deszczowych na wysokości 800-1400 m. n.p.m. Występują na zboczach góry Halcon na wyspie Mindoro i na stokach góry Mayon w prowincji Albay na wyspie Luzon. Rośliny występują także w prowincjach Benguet i Nueva Vizaya.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 31°C i 10°C.
Średnia wilgotność ponad 80% przez cały rok.
Opady od 150 mm w kwietniu do 516 mm w grudniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 21,8/15,7°C w styczniu do 25,7/18,0°C w czerwcu.
Okres kwitnienia: Od grudnia do marca, ale czasem kwitnie w innych miesiącach.

Uwagi dotyczące hybryd:

Ilość chromosomów nie jest znana. Amesiella philippinensis jest blisko spokrewniona z Neofinetią i z krzyżowań może wywodzić się wiele interesujących hybryd. Jednakże rezultaty tworzenia takich hybryd nie są znane.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to mała epifityczna roślina o wzroście monopodialnym, osiągająca 3-6 cm wysokości. 

Pseudobulwy:

Brak.

Liście:

2-3. Eliptyczne, podłużne liście mają długość 2-5 cm. Liście o zaokrąglonych końcówkach są rozmieszczone naprzeciwlegle. 

Kwiatostan:

Krótki kwiatostan ma długość 4 cm i wyrasta z kolejnego kąta liściowego.  

Kwiaty:

W kwiatostanie wyrasta 3 do 4 kwiatów o średnicy 3 cm. Atrakcyjne, białe kwiaty są duże w stosunku do wielkości całej rośliny i czasem pachną. Kwiaty rozwiają się kolejno, są trwałe i z reguły otwartych jest kilka z nich. Płatki okółka zewnętrznego i wewnętrznego są szerokie z zaokrąglonymi końcami. Trójdzielna kielichowata warżka charakteryzuje się żółtą plamką na gardzieli i jest znacznie mniejsza niż inne części kwiatu. Każdy kwiat ma ostrogę, która wydłuża się wraz z jego wiekiem, czasem do długości 10 cm.

Tłumaczenie: Agnieszka Kleczkowska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 25-26°C, nocy 17°C, co daje różnicę dobową rzędu 8°C.  

Światło:

12000-20000 luksów. 

Podlewanie:

Opady deszczu są bardzo intensywne przez cały rok, tylko wiosną następuje nieco suchszy sezon. Podłoże uprawianych roślin powinno być wilgotne i nigdy nie powinno być do końca przesuszane. 

Nawożenie:

W okresie silnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców zaleca stosowanie w okresie późnego lata i jesieni nawozów o obniżonej zawartości azotu a podwyższonej fosforu, aby polepszyć kwitnienie w następnym sezonie i wzmocnić nowe przyrosty przed zimą. Aby uniknąć gromadzenia się osadów mineralnych w okresie silnego nawożenia, zaleca się przepłukiwanie pojemników mniej więcej co miesiąc. Przepłukiwanie jest szczególnie ważne tam, gdzie woda jest silnie zmineralizowana.  Najpierw należy normalnie roślinę podlać aby rozpuścić nagromadzone sole, a po około godzinie przepłukać podłoże wodą w ilości równej dwukrotnej objętości pojemnika. 

Podłoże:

Rośliny są zwykle uprawiane w doniczkach wypełnionych luźnym, szybko przesychającym podłożem. Można dodać do podłoża składniki zatrzymujące wodę, np. perlit.  Rośliny mogą być mocowane do kawałków korka lub płatów włókna paproci drzewiastej, o ile można im zapewnić wysoką wilgotność powietrza i podlewanie co najmniej raz dziennie w czasie lata. Jeśli rośliny są uprawiane w doniczkach, powinny być one wystarczająco duże do pomieszczenia bryly korzeniowej. Mogą to być doniczki gliniane bądź plastikowe, w zależności od indywidualnych preferencji, reżimu podlewania i warunków uprawy. Przesadzać należy, gdy zaczynają wyrastać nowe korzenie lub natychmiast po przekwitnięciu. 

Wilgotność powietrza:

80-85% przez cały rok. 

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 22-23°C, w nocy 16°C, dając dobową różnicę rzędu 6-7°C. W miejscu występowania tych roślin intensywne deszcze występują przez cały rok, ale w uprawie rośliny powinny być nieco przesuszane podczas zimy. Przesuszanie powinno być stosowane zwłaszcza w przypadku roślin uprawianych przy niskim poziomie światła w okresie krótkich dni typowych dla średnich szerokości geograficznych. Nie wolno jednak dopuszczać, aby zupełnie wyschły. Należy zmniejszyć ilość nawozu, gdy redukuje się ilość wody, a wiosną wrócić do normalnych ilości wody i nawozów.